De voorbereidingen:
2024 - zondag 11 februari - 6,4 km - Insjeete Karnaval Mestreech
2024 - maandag 5 februari - 8,6 km - rondje Waldeckpark te Maastricht
BURGEMEESTER VAN OPPEN.
Leopold Bernard Josef van Oppen (Maastricht, 23 augustus 1871 - aldaar, 20 oktober 1941) was een Nederlands jurist en bestuurder. Hij was burgemeester van Maastricht van 1910 tot 1937.
Grafmonument generaal Des Tombes.
Andries Jan Jacob des Tombes (1778-1845) kreeg in 1841 het bevel over de vesting Maastricht. Enkele maanden na zijn overlijden liet koning Willem II voor hem een praalgraf oprichten op het Biesenbastion buiten de Boschpoort.
In de 20ste eeuw werd het Bosscherveld een van de groeikernen van de Maastrichtse industrie. In 1925 kon het praalgraf daar niet meer worden gehandhaafd en werd een nieuwe rustplaats gevonden in het Waldeckpark op de heuvel St. Antony.
2024 - maandag 30 januari - 11,0 km - de bruggen
De Maaspunttoren,
vroeger ook wel toren aan de hoge Maaspunt, Rondeeltoren of Lambrechtsrondeel genoemd, is een van oorsprong middeleeuwse waltoren op de rechter Maasoever. De toren ligt Aan de Recentoren, op het punt waar de Stenenwal overgaat in Maaspuntweg, en vormde ooit, samen met de Recentoren, de zuidwestelijke verdediging van de Wycker stadsmuur. De toren dateert waarschijnlijk uit de veertiende eeuw, maar werd in de loop der eeuwen diverse malen vernieuwd.
2024 - zaterdag 28 januari - 9,3 km - rondje stad
De naam Heksenhoek of Heksenstraat verwijst niet naar een plek waar ooit heksenverbrandingen plaatsvonden of samenkomsten met de duivel. Volgens een volksverhaal was de molen eigendom van 't kapittel van Sint-Servaas, en de molenaar, Gradus Hex, had daarom van iedere zak meel cijns te betalen. Omdat het straatje doodliep tegen de wal en dus vooral 's avonds een donkere, angstaanjagende hoek vormde, werd het de Heksenhoek genoemd. Een andere verklaring is dat de naam afgeleid is van kasteel Hex, een imponerend kasteel in Hex in de Haspengouw (België). In de Heksenstraat alhier bezat de kasteelheer een refugehuis, een toevluchtsoord bij oorlog en andere rampen.
De school, gelegen aan de Brusselseweg, is gebouwd in 1931-32 in de stijl van de Delftse School naar een ontwerp van architect A.H.J. (Anton) Swinkels (1900-1971), de jonge Brabantse architect die tien jaar eerder al het kloostergedeelte had ontworpen. Het grote gebouw is ten dele symmetrisch opgebouwd, maar de uiteinden zijn afwijkend vormgegeven. De ingangspartij wordt geflankeerd door trappartijen, die als vooruitstekende cilinders de symmetrie benadrukken. Opvallend is ook de doorlopende rij vensters onder de dakgoot en de geschakelde dakkapellen, die de hoogte van het gebouw verzachten.
Het gehele complex is opgetrokken uit beton, maar de gevels zijn daarna bekleed met donkere, roodbruine baksteen in kettingverband met enkel natuurstenen accenten. De raamkozijnen zijn van staal. De langgerekte vensterpartijen van de trappenhuizen hebben glas-in-loodvensters. Het monumentale gebouw werd in de dertiger jaren fotografisch vastgelegd door Werner Mantz.
De georiënteerde kapel is aan de achterzijde dwars op de hoofdvleugel gebouwd. De kapel bestaat uit twee bouwlagen met een rechthoekig gesloten apsis. De daklijn van de kapel loopt af in oostelijke richting. De slanke klokkentoren aan de zuidzijde heeft een hol gebogen zadeldak. Tussen de steunberen zijn stalen spitsboogvensters aangebracht.
Naast het schoolgebouw ligt het voormalige klooster van de Zusters van het Arme Kind Jezus, Brusselseweg 152. Het gebouw in traditionalistische stijl uit circa 1905 (1921?) is een gemeentelijk monument.
2024 - vrijdag 26 januari - 8,6 km - rondom Maastricht
2024 - woensdag 24 januari - 8,1 km - rondom Maastricht
De maker van de beelden is Guido Geelen zoon van een hoefsmid uit Thorn. De 5 beelden (Malbergers zijn in goud gegoten en zijn zogenaamd betrapt in hun dagelijkse bezigheden. De beelden staan op stalen zuilen. Als je een waterpas zou hebben van 1 kilometer en je legt deze over de 5 zuilen zou de de waterpas kaarsrecht liggen. De beelden stellen dan een greep uit het dagelijks leven van de Malberger. De 1e leest een krant of kijkt tv, een andere aait zijn hond een volgende gooit het waswater weg na een poetsbuurt van de auto of iets anders, er is nog een voetballer en de vijfde tilt zijn/haar kind liefdevol omhoog. Het geslacht werd voor de gelegenheid weggelaten. Het heeft 3 jaar geduurd vooral eerst de 5 beelden onthuld waren. De 5 kunstwerken staan in een rechte lijn van af de Bunderruwe via het Vendelplein richting Zouwdal. Op 9 oktober 2010 was het zover en kon onder grote belangstelling de 5 kunstwerken werden onthuld.
2024 - maandag 22 januari - 9,3 km - rondom Maastricht
Tekst bij de social Sofabank:
2020 - COVID bracht ons stilte, verdriet en afstand. In ontmoeting denken we terug aan deze tijd - 2023
Het mosaïek op de Social Sofabank verbeeldt de levendcyclus van de Physalis / Lampionplant. De verweerde lampion heeft bescherming geboden aan de groei van de bes, waarin zaden voor de nieuwe plant ontwikkeld zijn.
EUS OUGE PERELDE BIJ DIENE NOED.
Een verwijzing naar toegewijde zorg en bescherming van leven.
2024 - zaterdag 18 januari - 8,1 km - rondje Biesland in de sneeuw
2024 - vrijdag 19 januari - 7,6 km - rondje Dousberg in de sneeuw
2024 - zaterdag 13 januari - 7,56 km - Winkelwandeling
2024 - donderdag 11 januari - 9 km - Tour de Sint Pieter
2024 - Dinsdag 9 januari - 6,93 km - Rondje Biesland / St. Pieter
2024 - Woensdag 3 januari - 10,5 km - Ronde Maastricht
2023 - Zaterdag 30 december - 9,4 km - Rondje Maastricht.
2023 - Maandag 18 december - 9,2 km - Rondje Caberg
2023 - Zondag 17 december - 9,9 km - Langs het Albertkanaal
2023 - Maandag 20 November - 8,5 km - Klein rondje Biesland
2023 - Zondag 19 november - 3,9 km - Klein rondje Dousberg
2023 - Woensdag 11 oktober - 10,1 km - rondje Maastricht
Windepijlstaart - rups (zeldzaam, Naturalis).
Kenmerken
De windepijlstaart( Agrius convolvuli) is een vlinder uit de familie pijlstaarten (Sphingidae). De schorsachtig grijze, zeer slanke voorvleugels met de donkere lijnen, maken deze grote pijlstaart (vleugellengte 4,5 tot 5 cm) tot een zeer goede vlieger. In de rusthouding die ze overdag aannemen bedekken de voorvleugels de achtervleugels. Het krachtige, spits toelopende achterlijf van het mannetje is rood-zwart geringd. Bij de aanzet van de achtervleugels vormen de schubben op de rug tussen de vleugels een duidelijke kop van een kleine slang. Ook de twee rode plukjes haar net onder de thorax (borststuk) zijn een bijzonder kenmerk van deze soort. Het vrouwtje heeft een minder gekleurd lijf; zij is vooral grijsbruin gekleurd met twee donkere stippen op het achterlijf. De windepijlstaart is een grote vlinder met een spanwijdte van 9 tot 13 centimeter. De tong, waarmee de vlinder nectar uit bloemen zuigt, kan wel 15 centimeter lang zijn. Heb je siertabaksplanten of kamperfoelie in je tuin staan dan heb je ’s avonds kans om deze vlinder te zien tijdens het snoepen van de nectar. Het is een prachtig gezicht; de vlinder kan namelijk voor de bloem blijven hangen en net als een kolibrie met zijn lange tong de nectar uit de bloemen zuigen.
Voorkomen
De windepijlstaart komt voor over heel Europa maar vooral in Zuid-Europa en Noord Afrika.. Het is een trekvlinder die jaarlijks in wisselende aantallen vanuit het zuiden naar Nederland komt. De vliegtijd is van april tot en met oktober. Hij vliegt in de vroege ochtend en de avond; het is dus een echte “nachtvlinder”. In oktober vliegen de vlinders die in ons land uit de pop zijn gekropen naar Zuid Europa of Noord Afrika. Ze kunnen daarbij snelheden halen van wel 50 km per uur. In een nacht kunnen ze over de Alpen vliegen. Hun lichaamstemperatuur kan dan oplopen tot wel 40 graden wat nodig is.
Vlinderstichting
De vlinderstichting kreeg deze zomer opvallend veel meldingen van rupsen van windepijlstaarten binnen. De rupsen kunnen wel tot 8 cm lang worden en zo dik zijn als een duim. Er bestaan twee verschillende vormen: helder groen met bruinachtige of zwartachtige schuine strepen op de flanken, of een bruin lichaam met lichtbruine of roze-achtige schuine strepen. Deze grote nachtvlinder is in Nederland vrij zeldzaam. In 2016 echter, werden er veel meer windepijlstaarten gezien dan normaal. Dat heeft waarschijnlijk te maken met de zachte winter die we in 2015 gehad hebben. Normaal kunnen de eitjes die deze vlinders leggen niet overleven in ons klimaat. Onze winters zijn te koud maar door de zachte winter hebben toch veel rupsen het overleefd.
Raadsel
In bergpassen in de Pyreneeën zijn waarnemingen van duizenden nachtvlinders die met grote snelheid vanuit het zuiden naar het noorden vlogen. Waarom maken nachtvlinders deze lange vlucht? De geleerden weten het niet; het is een van de interessante vragen die ze proberen op te lossen.
Maak jouw eigen website met JouwWeb